بررسی مقایسه ای تعداد نقاط سازمان دهنده هسته ای در اسکواموس سل کارسینوما و روکوسکار سینومای مخاط دهان با رنگ آمیزی نیترات نقره

سابقه و هدف: کارسینوم سلول سنگفرشی (scc) مخاط دهان، شایع ترین تومور بدخیم دهان می باشد که 95% از بدخیمی های دهان را تشکیل می دهد. وروکوس کارسینومای مخاط دهان (vc) شکل منحصر به فردی از کارسینومای دهان، بدون تهاجم به بافت همبند می باشد که در برخی موارد شباهت قابل ملاحظه بالینی و بافت شناسی با scc دارد. هدف از انجام این تحقیق، تعیین وجود تفاوت در تعداد نقاط سازمان دهنده هسته ای بین scc و vc به روش رنگ آمیزی نیترات نقره است تا بدین ترتیب بتوان به روشی برای تشخیص دقیق تر vc از scc دست یافت.مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه تحلیلی از نوع cross sectional بود. در این مطالعه، تعداد 20 بلوک پارافینی شامل 10 مورد scc و 10 مورد vc مخاط دهان جمع آوری و شمارش تعداد نقاط سازمان دهنده هسته ای در دو ضایعه توسط میکروسکوپ انجام گرفت. برای مقایسه دو گروه از نظر تعداد نقاط شمرده شده از آزمون غیر پارامتریک mann- whitney استفاده شد.یافته ها: میانگین تعداد نقاط سازمان دهنده هسته ای در نمونه 2.80±0.48scc و در نمونه vc، 1.95±0.28 بدست آمد که در scc بطور معنی داری بالاتر از vc بود (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تعداد نقاط سازمان دهنده هسته ای در scc به طور معنی داری بالاتر از تعداد این نقاط در vc است و در نتیجه تکنیک رنگ آمیزی می تواند برای تشخیص زود هنگام وروکوس کارسینوما از scc کمک نماید.